znowu

Znowu potrzebuję leków.

Boję się, że sobie bez nich nie poradzę.

do wszystkich, których potrzebuję

Jestem psem.
Miejscami sierść mam krótką, miejscami długą.

Nie jestem za ładnym psem,
ale jestem wiernym psem
i psem jestem o tęsknym spojrzeniu,
i macham ogonem, gdy chociaż słyszę
kroki pana czubka mojego nosa.

I jeśli którykolwiek z nich teraz to czyta, to powinni wiedzieć,
że mój psi móżdżek cierpi w inny sposób od ich móżdżków,
ale że jest to cierpienie prawdziwe,
i że psem jestem niestety z urodzenia, a nie z wyboru.

Szczek, szczek. Proszę tylko o rękę do polizania.

myśli różne

Do czasu napisania następnej notki będę tutaj dodawać nowe myśli. Jest siedemnasty kwietnia.

-

"Stworzenie Adama"

"Stworzenie Ewy"

...Obawiam się, że wszystko wskazuje na to, że pierwsza była jednak kobieta. Płód nasz przecież początkowo wykształca się w jej stronę, potem dopiero zasklepiając łono męskimi genitaliami, czemu więc ta szowinistyczna teoria stworzenia miałaby mieć rację bytu? Tradycję tworzyli mężczyźni, o większej masie mięśniowej, niż my.

Bóg Ojciec

Bogini Matka.

...Bóstwo Rodzic?

-

Bestialskie morderstwo - nie ma czegoś takiego. Próbujemy odizolować się od tych, którzy postępują niegodziwie, nazywając ich bestiami, ale przecież żadna bestia nie jest zdolna do tego, co my nazywamy bestialstwem. Tym bardziej ludzki czyn, czym gorszy i bardziej odrażający.

Najbardziej ludzkimi byli więc Hitler, Stalin i Pol Pot.

-

Gdzie leży perfekcja? Nie można jej znaleźć w żadnym przedmiocie: weźmy na ten przykład kulę. Kula nie jest perfekcyjna, ponieważ zawsze może być za duża lub za mała. Może też być w nieodpowiednim kolorze i o nieodpowiedniej fakturze. Kula to sprawa gustu, kula jest przedmiotem względnym. Skoro więc nie ma niczego perfekcyjnego, to gdzie można umiejscowić perfekcję?

Nigdzie.

Znowu zastanawiając się, nicość nadal jest czymś, ponieważ jest niczym, co znowu wyklucza jej istotę, jednak niebyt również jest bytem, choć jest niebytem. Również ten niebyt, którego nie da się określić nawet słowem niebyt, nadal będzie bytem. Nicość nie uchroni się również od czasu, gdyż przypuszczając, że kiedyś wszytko pochłonie nicość, historia nadal będzie toczyła się w niebycie, a na jej kartach zapisze się, że kiedyś coś było, a teraz już nic nie ma. Ostatecznie przyjmując istnienie nicości od zarania dziejów, ta nicość nadal musi mieścić się w ramach czasowych. W naszych umysłach idea nieczasowości, na równi z ideami wieczności, nieskończoności i samej nicości, jest niepojęta.

Mimo to nicość obejmuję ramami najbliższej ideałowi.

-

Dlaczego właściwie tak zawzięcie odrzucamy teorię UFO i Szaraków? Skoro powszechnie wiadomo, że nie jesteśmy jedyną żywą planetą we wszechświecie, to czemu pośród innych żywych planet nie może istnieć choć jedna o podobnych, humanoidalnych istotach? To przecież za proste. Muszą wyglądać jak Alien Gigera. Albo mieć trąbki i jeść stopami. To nie może być takie łatwe do zrozumienia.

Skąd więc wziął się stereotyp trójkątnej, wielkookiej głowy?

Podążając ścieżkami teorii ewolucji, stopniowo zwiększa nam się mózgoczaszka, kosztem trzewioczaszki. Kto wie, czy za dziesiątki tysięcy lat nie będziemy wyglądać podobnie?

-

Dla kogo kręcone są monotonne telenowele pokroju Mody na sukces? Kto chciałby oglądać zwyczajne, nieciekawe życie, mając już własne? Zawsze miałam wrażenie, że docelowymi odbiorcami są ofiary patologii w rodzinie, marzący o normalnym życiu. Ewentualnie wariaci i celebryci.

long time no see

Ostatnio (a w szczególności dzisiaj) śniło mi się wiele ciekawych i odrażających snów. Tych ostatnich pełnych moczu, kału i wymiotów.

Co najbardziej mnie przeraziło? Naga twarz wychudzonego psa z wyłupiastymi oczami pożerająca odchody niemowlęcia siedzącego na ziemi w piekle. A jak się potem okazało, człowieka z twarzą psa skazanego na żywienie się fekaliami przez całą wieczność.

Chyba nie mam nic ciekawego do pisania ostatnio, a jeśli mam, to nie mam ochoty się tym dzielić, zazwyczaj z lenistwa.

Jestem zmęczona.